Chyba nikt nie ma wątpliwości, jak trudna jest sytuacja naszej oświaty - i nie nie chodzi tu wyłącznie o zdalną edukację czy pracę w warunkach pandemii. Prowadzone całymi latami ministerialne eksperymenty nie wpłynęły pozytywnie na wizerunek polskiej szkoły, do tej pory wywołują raczej rozdrażnienie i frustrację. Jednak bez względu na jej własną ocenę warto szczególnie dzisiaj pochylić się nad nauczycielem, bez którego cały system runąłby jak domek z kart. To on codziennie zderza się z niełatwą materią, jaką jest młodzież i usiłuje w oporne często rozumy wtłoczyć choć trochę wiedzy. To on jest na pierwszej linii walki z agresją, chamstwem, wulgaryzmem, nieszczęśliwą pierwszą miłością, brakiem celu i norm moralnych, lenistwem, brakiem autorytetu i możliwości egzekwowania czegokolwiek. To on boryka się z negowaniem wszystkiego przez wszystkich począwszy od mundurków, a na metodach i zakresie nauczania skończywszy. I często jest w tych zmaganiach osamotniony.

Wydaje się więc, że dzisiejsze święto ma w jakiś sposób zrekompensować pedagogom i pracownikom oświaty trudy codziennej edukacji i wychowania naszych dzieci. Warto jednak ciepło o nich pomyśleć i każdego innego dnia - w gruncie rzeczy to przecież dzięki nim towarzyszą nam te piękne wspomnienia szkolnych lat.

Najlepsze życzenia!