Oprócz tego, że jest ona „wszelaka”, to de facto nie istnieje. Jest w tych przypadkach także i zgubna rola zdemokratyzowanej przestrzeni dyskusji, jaka pojawiła się w świecie mediów elektronicznych nazywanych też społecznościowymi. Gość zagląda sobie gdzieś tam, czyta coś tam i już wie, i to wie lepiej. No to jak wie, to i pisze, i podejmuje dyskusję z każdym. Nie ma w niej jakiejkolwiek analizy tego, co się przeczytało, każdy może napisać, powiedzieć wszystko. Nie jest ważna realna wiedza, nie są potrzebne studia - ważne, kto głośniej wrzaśnie i napluje na rozmówcę. Widzę to na co dzień. Chcecie przykładów? Proszę: jeden młodzian nie wie, jak nazywali się władcy, co to „narodzonemu” przynieśli mirrę, kadzidło i … tego zresztą też pewno by nie wiedział, drugi lokuje Powstanie Warszawskie gdzieś w okolicy 1989 roku. Kolejny, tym razem starszy, ma kłopoty ze zdefiniowaniem, kto to Katarzyna II – przy okazji podpowiem: z domu była Anhalt Zerbst, co, jak myślę, też nic mu nie powie, a na pewno niczego nie ułatwi! Rozwichrzony facecik (podobno socjolog i coś tam jeszcze) publikuje znak Polski Walczącej na tle „tęczy” i przestraszony reakcjami na to chuligaństwo umysłowe wycofuje się, by potem znowu wygadywać jakieś kompletne głupoty – słabiak (moi koledzy, z którymi grałem w piłkę – grałem, nie haratałem – mówili o takich „miękka ...” nie dopiszę co). Jakaś paniusia prawie faktycznie wysyła „starszych” na cmentarz, bo tworzą zatory kolejkowe u lekarzy pierwszego kontaktu, inna wrzeszczy podczas demonstracji przeciwko dominacji kobiet „Precz z dyktaturą!” tychże. Obie mają być atrakcyjne politycznie – zaś starzy i pieski do schronisk, bo już nie są potrzebni. Gość jeżdżący pod prąd niemiecką autostradą i migający się od odpowiedzialności przy pomocy dyplomatycznego paszportu grzebie później w rzeczach kolegów z Sejmu i wystawia innym cenzurki z kultury osobistej – chamstwo level hard czy może odmienne stany świadomości?

I co? I nic - dalej wszyscy hasają sobie w mediach, tabloidach. Hasają, dodajmy, za nasze ciężko zarobione „piniondze”, których podobno nie ma i nie będzie. W normalnym państwie, w normalnych warunkach po tych „egzemplarzach szczególnej troski” nie byłoby śladu i nie to żebym był od nich mądrzejszy, ładniejszy czy może bardziej ujmujący – nie, wqu…a mnie, że, tu w Polsce są objęci szczególną ochroną. Wytłumaczy ktoś dlaczego!? Śmiać się czy płakać? Do tego dochodzą jeszcze gadający od rzeczy, wręcz bredzący celebryci (ci przynajmniej w części robią to za własne). I to wszystko polszczyzną taką, że aż zęby bolą. Nie wierzą państwo, oto próbka z Twittera:

„ [...] W przeciwieństwie niby do Pana Prezydenta????? Czyli Andrzej „ja cały czas się uczę” Duda jest niby tą alfą i omegą, żeby o sprawach państwowych decydować?????? #kompromitacja. [...]”.

Może to się będzie komuś podobać (styl wyszukany jak w chorym umyśle Belzebuba), mnie się nie podoba.

Dom wariatów po prostu.

Tęsknię za normalnością.