Nie wdając się w poważny dyskurs teologiczny - Adwent to cztery tygodnie liturgicznego oczekiwania na spotkanie. Współczesny człowiek wciąż dokądś się spieszy, nie potrafi czekać. Jest niewolnikiem zegarka i telefonu. Ciągle niecierpliwy, żądny nowych wrażeń. Bóg natomiast ma czas - jest Panem czasu, a Jego atrybutem jest wieczność. Bóg czeka... Czeka na spotkanie z człowiekiem. Co więc zrobić, żeby się z Nim nie rozminąć, nie zatrzymać wyłącznie na domowych porządkach, świątecznych promocjach, szaleństwie zakupów, prezentach pod choinkę, drogich gadżetach, SMS-ach i mailach ze sztampowym tekstem życzeń - bo któż dzisiaj jeszcze rozsyła własnoręcznie zrobione i wypisane świąteczne kartki? Co zrobić, by nie czekać bezsensownie? Adwent jest właśnie po to, aby spotkaniu Boga z tobą nadać sens, uczynić je wyjątkowym. Żebyś nie przespał tej chwili.

Jedne z najbardziej interesujących rozważań adwentowych dotyczą fragmentu z Ewangelii św. Marka: "Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!" (Mk 13, 33-37)

Czym jest więc to czuwanie? To przede wszystkim trzeźwe i uważne podejście do rzeczywistości. To również troska o innych żyjących obok nas. Czuwaj, czyli dopóki żyjesz, nigdy nie ustawaj w drodze, nie pozwól się zwieść nikomu, że już osiągnąłeś cel, że już dotarłeś do końca. Nie obędzie się bez stawiania trudnych pytań i poszukiwania odpowiedzi. Człowiek, dla którego wszystko już jest jasne, właściwie śpi od dawna.

Czy wiesz, dokąd tak naprawdę zdążasz? Co cię najbardziej absorbuje? Warto postawić sobie te pytania w czasie Adwentu. I czuwać.