To znaczy – nie jest cool, bo dziatwa ma w el doopie wspominki dziadkowo-babcine i liczą się tylko lajki, a rodzinne historie i wspominki to sobie ojciec i matka mogą w el doope wsadzić.
Dobrych, staromodnych rodzin niet, połowa dzieci ma matkę i ojca, ale nie ma rodziny [niektóre z onych dzieci mają matkę, ale info o ojcu jest im raczej niedostępne].
Czyli mamy tak zwany qurva-postęp zwany progresem i ten progres postępowy jest bardzo progresywny.

Ale zanim do meritum mała uwaga / zbiór pytań.
Załóżmy, że nie macie prawa jazdy, a chcielibyście je mieć. I to na legalu, a nie z Ukrainy czy Słowacji. Oznacza to, że należy zdać egzamin teoretyczny i praktyczny.
Zdanie pierwszego z nich zależy od imbecylowatości kursanta i / lub zasobności kieszeni, zaś praktycznego od sprawności w przemieszczaniu się po drodze i / lub zasobności kieszeni. I teraz załóżmy, że na legalu chcecie zdać ten egzamin, nauczyć się prowadzenia pojazdu mechanicznego na kategorię X, ale macie w waszej szkółce „L” do wyboru tylko dwóch nauczycieli nauki jazdy:
Nauczyciel 1 - niewidoma baba z wizjami o świecie, czasie, przestrzeni oraz relacjach międzycząsteczkowych, która to baba w swoim życiu raz jechała autobusem, ale ma – zasadniczo – wizję teorii i praktyki jazdy;
Nauczyciel 2 - Robert Kubica.
Kogo wybierzecie, by Was nauczył jeździć samochodem?
Oczywiście, zwolennicy swobodnej jazdy bez trzymanki i challengerów o nagrodę Darwina wykluczamy z sondy ulicznej przeprowadzonej na papierze cyfrowym.
Dlatego wydaje się – tak podejrzewam – że większość jednak wybierze Roberta Kubicę, a nie ślepą babę z wizjami.

To teraz pytanie. A nawet kilka pytań:
Dlaczego uważacie, że stary, bezdzietny kawaler, o którym nie wiadomo, by poobracał nawet lalkę Barbie, jest alfą i omegą w sprawie wychowywania i edukacji dzieci, pożycia małżeńskiego i relacji męsko-damskich?
Dlaczego uważacie, że stary, bezdzietny kawaler, który do sklepu po zakupy chodzi tylko wtedy, gdy potrzebne jest odpowiednie foto, wie cokolwiek o budżecie domowym?
Dlaczego uważacie, że stary, bezdzietny kawaler, który od trzydziestu lat żyje z publicznej kasy – a więc z podatków, a więc z waszych pieniędzy – wie jak robić biznes? No, chyba że jednak coś wie o srebrze…
Dlaczego uważacie, że Słońce Peru, które nieco ponad 25 lat temu w swoich poglądach niewiele różniło się od Janusza Korwin-Mikkego, ale po drodze odkryło w sobie ducha, duszę, serce oraz wrażliwość socjaldemokraty, to dobry kandydat na Prezia Najjaśniejszej i Odrodzonej Którejś-Tam?
Dlaczego uważacie, że sztucznie roześmiany zrobioną szczęką intelektualny i moralny dadaista jest/ może być wodzem naczelnym od-sm-rodzenia?
Dlaczego szalony szarpacz drutów, którego atakuje piątkowy wieczór, a którego kumple spieprzają, gdzie pieprz rośnie, to wciąż [dla dwóch czy piętnastu osób] lider i gwarant zmian?

Skąd w was takie pokłady wiary, że wśród geszefciarzy bawiących się polityką jedni są dobrzy, a inni są źli, skoro cała Historia pokazuje, że dobrych było raptem ze dwóch i wszyscy trzej, co do jednego, zdechli podle srylion lat temu?
I teraz zgrabnie wracamy do starego filmu o morderczych ciotkach.
Czasem, nawet bardzo często, czuję się jak bratanek zaglądający do ciotek, który przekonuje się, że coś jest niezbyt halo, a trup w piwnicy ścieli się gęsto.
Ludzie, zasada ograniczonego zaufania na drodze ma swój odpowiednik w życiu – NIE WIERZCIE POLITYKOM. Jeśli ktoś chce wam zrobić dobrze, to znaczy, że niezły przekręt się szykuje i wy za niego zapłacicie.
Ciotkami będą wymuskani politycy, a arszenikiem obietnice.

OK – musi się pojawić temat wolności. Prawdziwej. Ale to w innym tekście.